Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Πρόγραμμα EURO-2012


Group A
Group B
Group C
Group D
Πολωνία
Ολλανδία
Ισπανία
Ουκρανία
Ρωσία
Γερμανία
Ιταλία
Αγγλία
Ελλάδα
Πορτογαλία
Κροατία
Σουηδία
Τσεχία
Δανία
Έϊρε
Γαλλία

08/06 19:00 Πολωνία – Ελλάδα
08/06 21:45 Ρωσία – Τσεχία

09/06 19:00 Ολλανδία – Δανία
09/06 21:45 Γερμανία – Πορτογαλία

10/06 19:00 Ισπανία – Ιταλία
10/06 21:45 Έιρε – Κροατία

11/06 19:00 Γαλλία – Αγγλία
11/06 21:45 Ουκρανία – Σουηδία

12/06 19:00 Ελλάδα – Τσεχία
12/06 21:45 Πολωνία – Ρωσία

13/06 19:00 Δανία – Πορτογαλία
13/06 21:45 Ολλανδία – Γερμανία

14/06 19:00 Ιταλία – Κροατία
14/06 21:45 Ισπανία – Έιρε

15/06 19:00 Σουηδία – Αγγλία
15/06 21:45 Ουκρανία – Γαλλία

16/06 21:45 Τσεχία – Πολωνία
16/06 21:45 Ελλάδα – Ρωσία

17/06 21:45 Πορτογαλία – Ολλανδία
17/06 21:45 Δανία – Γερμανία

18/06 21:45 Κροατία – Ισπανία
18/06 21:45 Ιταλία – Έιρε

19/06 21:45 Αγγλία – Ουκρανία
19/06 21:45 Σουηδία – Γαλλία

21/06 21:45 ΠΗ1: 1ος Group A – 2ος Group B

22/06 21:45 ΠΗ2: 1ος Group B – 2ος Group A

23/06 21:45 ΠΗ3: 1ος Group Γ – 2ος Group Δ

24/06 21:45 ΠΗ4: 1ος Group Δ – 2ος Group Γ

27/06 21:45 ΗΜ1: Νικητής ΠΗ1 - Νικητής ΠΗ3

28/06 21:45 ΗΜ2: Νικητής ΠΗ2 - Νικητής ΠΗ4

01/07 21:45 Νικητής ΗΜ1 – Νικητής ΗΜ2

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Η ρομαντική πλευρά των μαθηματικών...

(sqrt(cos(x))*cos(200x)+sqrt(abs(x))-0.7)*(4-x*x)^0.01, sqrt(9-x^2), -sqrt(9-x^2) from -4.5 to 4.5

Απλά κάντε copy-paste το παραπάνω στο google και πατήστε αναζήτηση...

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Πράγματα που όλοι κάνουμε (αλλά δεν το λέμε)

(αναδημοσίευση από in2life.gr)

Υπάρχουν κάποια καθημερινά πράγματα, μερικές μικρές συνήθειες στις οποίες όλοι έχουμε υποκύψει, αλλά είναι τόσο ασήμαντες –ως και ντροπιαστικές- που τις κρατάμε για τον εαυτό μας και δεν τις αναφέρουμε ποτέ.
Κι όμως, μην το αρνηθείτε, θα βρείτε πολλές κοινές εμπειρίες και σίγουρα θα αναγνωρίσετε τον εαυτό σας σε κάποια από τις κάτω περιστάσεις:


  • Τρώμε πρώτα την κόρα του τοστ και μετά την ψίχα. Για τον ίδιο λόγο, σε κάθε πιάτο αφήνουμε για το τέλος αυτό που θεωρούμε το καλύτερο, και πάντα κάποιος βρίσκεται να έρθει να το αρπάξει και να το καταβροχθίσει λέγοντας «μα είδα ότι δεν το τρως αυτό το κομμάτι».
  • Όλοι έχουμε σκίσει κάποια στιγμή στην παιδική (και όχι μόνο) ηλικία το χάρτινο τραπεζομάντιλο της ταβέρνας και έχουμε κάνει «μίγματα» με τα απομεινάρια του φαγητού, κάτι που για κάποιο λόγο μας φαινόταν ξεκαρδιστικό.
  • Ήταν στο ίδιο τραπέζι, όπου καθόμασταν με τους υπόλοιπους «μικρούς», ενώ οι «μεγάλοι» της οικογένειας σε κάποιο άλλο, ένας παππούς ή θείος ερχόταν και έλεγε «εγώ θα κάτσω με τη νεολαία» και μας την έσπαγε.
  • Όταν βρεθήκαμε μόνοι μας σε δημόσιο χώρο, π.χ. σε κάποιο πάρτι ή σε ένα bar, βγάλαμε το κινητό μας και κάναμε πως μόλις λάβαμε μήνυμα στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε.
  • Έχουμε σκοντάψει και έχουμε πέσει φαρδιά πλατιά στον δρόμο και σηκωθήκαμε σαν ελατήρια για να δούμε αν υπήρξαν μάρτυρες στην πτώση μας. Αν υπήρχαν κοκκινίζουμε σαν παντζάρια, αν όχι σφυρίζουμε αδιάφορα όσο τινάζουμε διακριτικά το παλτό μας.
  • Έχουμε ανοίξει το ψυγείο χωρίς να θέλουμε κάτι συγκεκριμένο, καθίσαμε μπροστά του κοιτάζοντας το άπειρο, ψαχουλέψαμε τα πάντα, αποφασίσαμε ότι δεν θέλουμε τίποτα, το κλείσαμε, και μετά από λίγα λεπτά, να ‘μαστε πάλι μπροστά του.
  • Έχουμε υποκριθεί πως καπνίζουμε πουράκι σοκολάτας.
  • Έχουμε αρχίσει από την βιασύνη μας να πληκτρολογούμε την διεύθυνση μιας ιστοσελίδας χωρίς να κοιτάζουμε. Μόλις το κάνουμε βλέπουμε πως έχουμε γράψει «ςςς.φαψεβοοκ…».
  • Το τηλέφωνο χτυπά και μας ξυπνά, αλλά πρέπει να απαντήσουμε. Βήχουμε για να καθαρίσει η φωνή μας, και απαντάμε παίρνοντας το σοβαρό μας ύφος. Το αποτέλεσμα είναι να ακουγόμαστε σαν μαστουρωμένοι τηλεφωνητές, όσο κι αν προσπαθούμε για το αντίθετο.
  • Κοιτάζουμε το ρολόι για να δούμε τι ώρα είναι. Και διαπιστώνουμε ότι δεν προσέξαμε τι ώρα είναι. Και το ξανά-κοιτάζουμε.
  • Συνομιλούμε με κάποιον που μας λέει κάτι σοβαρό (για εκείνον), αλλά μας έρχεται το καταραμένο χασμουρητό. Προσπαθούμε να το πνίξουμε, με αποτέλεσμα να μοιάζουμε σαν να έχουμε κάνει τρία μπότοξ και να έχουμε πάθει εγκεφαλικό στο καπάκι, αλλά νομίζουμε πως κρύψαμε επιτυχώς την νύστα μας.
  • Περπατάμε στο πεζοδρόμιο, προσπαθώντας να πατήσουμε μόνο στο εσωτερικό και όχι στο περίγραμμα από τις πλάκες. Αλλά πάντα είναι ακατόρθωτο.
  • Έχουμε ψάξει επί πολλή ώρα τα κλειδιά μας, έχουμε αναστατώσει όλο το δωμάτιο, έχουμε χαλάσει την διάθεσή μας από το βρισίδι, και τελικά τα κλειδιά τα είχαμε εξ αρχής στα χέρια μας.
  • Ακούμε ένα τραγούδι στη διαπασών και τραγουδάμε εξίσου δυνατά μαζί του. Ξαφνικά για κάποιο λόγο το τραγούδι σταματά και μένει μόνο ο ήχος από το δικό μας παράφωνο λαρύγγι, και από φόβο μήπως βρίσκεται κάποιος κοντά, επιχειρούμε ένα γρήγορο fade out με παράλληλο σκανάρισμα του χώρου γύρω μας.
  • Αγοράζουμε καινούριο κινητό, αλλά αρνούμαστε επί πολλές ημέρες να αφαιρέσουμε την ζελατίνα από την οθόνη του. Όταν όμως το κάνουμε είναι ίσως η πιο απολαυστική στιγμή της ημέρας.
  • Το μενού έχει κοφτό μακαρονάκι, και πάντα προσπαθούμε να περάσουμε όσα περισσότερα μπορούμε στα δόντια του πιρουνιού μας.
  • Διαβάζουμε ένα κείμενο ή ένα βιβλίο, φτάνουμε στο τέλος της σελίδας και διαπιστώνουμε ότι δεν έχουμε καταλάβει τι διαβάζαμε γιατί το μυαλό μας ήταν αλλού, κι έτσι ξαναρχίζουμε από την αρχή.
  • Όταν αγοράζουμε ένα καινούριο βιβλίο ή περιοδικό, πρώτα μυρίζουμε τις σελίδες του.
  • Ξέρουμε ότι δεν πρέπει να ξυστούμε όταν μας τσιμπά ένα κουνούπι. Επειδή δεν μπορούμε να αντισταθούμε, αρχίζουμε να ξύνουμε το δέρμα μας γύρω-γύρω. Τελικά, δεν αντέχουμε και ξύνουμε με μανία το «επίμαχο» σημείο μέχρι να ματώσει. Και φυσικά, σκοτώνουμε το κουνούπι στον τοίχο, αφήνοντάς το εκεί με τα αίματα για παραδειγματισμό.
  • Βρισκόμαστε σε ένα club ή ένα bar όπου ο DJ πειραματίζεται με τα όρια των decibel, ενώ κάποιος προσπαθεί να μας μιλήσει, φωνάζοντας μέσα στο αυτί μας. Φυσικά, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, αλλά κουνάμε πάντα καταφατικά το κεφάλι μας και στην συνέχεια λέμε κάτι απροσδιόριστο ως απάντηση, και ο άλλος αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
  • Πέφτουμε να κοιμηθούμε, αναποδογυρίζουμε το μαξιλάρι για να ξαπλώσουμε από την κρύα πλευρά, αφήνουμε το ένα μας πόδι ξεσκέπαστο και όταν τελικά μας παίρνει ο ύπνος, ξυπνάμε με ένα απότομο τράνταγμα που μας κάνει να σπαρταράμε.
  • Αυτό αφορά τις γυναίκες της παρέας: Όλες κάποια στιγμή έχετε σκεφτεί αν ταιριάζει το επώνυμο ενός άνδρα που σας αρέσει με το όνομά σας, κάνοντας πρόβα για το μελλοντικό σας ονοματεπώνυμο.
(πηγή in2life.gr)

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Adele ...has it all

Όταν ο ΜΑΤατζής χτυπάει τον άνθρωπο-σύμβολο της νεότερης ελληνικής ιστορίας που κατέβασε από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης τη γερμανική σημαία, τον Μανώλη Γλέζο...

(Αναδημοσίευση από το CLOPYPASTE)


Ειλικρινά δεν ξέρουμε κατά πόσο πρέπει να κατηγορούμε τον άνθρωπο αυτόν γι΄αυτήν την αποδοκιμαστέα από όλους μας ενέργειά του, όταν κάποιοι σ' αυτόν τον τόπο σκόπιμα έχουν φροντίσει να μην του καλλιεργήσουν τέτοιες ευαισθησίες και να τον καθοδηγήσουν στο να αποκτήσει την παιδεία που χρειάζεται, ώστε να μπορεί να ξεχωρίσει αυτόν τον άνθρωπο όχι απλώς από το γεγονός ότι έχει να κάνει με έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, αλλά και για να μπορέσει να συνειδητοποιήσει ότι άνθρωποι σαν τον Μανώλη Γλέζο που βάζουν πάνω από το προσωπικό όφελος αξίες όπως η ελευθερία και η πατρίδα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα στον κόσμο!

Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι η σημαία τους και τα ινδάλματά τους, σ' αυτούς τους ανθρώπους θα έπρεπε κανονικά να πειθαρχούν και να υπακούν και όχι στους ανωτέρους τους και στους πουλημένους πολιτικούς μας που δεν διστάζουν να ξεπουλήσουν την πατρίδα για να "διασωθεί".

Το μένος όλων μας λοιπόν δεν θα πρέπει να στρέφεται προς αυτόν τον ανθρωπάκο, ο οποίος έχει γαλουχηθεί μέσα στο σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, αλλά σ' αυτούς που επιλέξαμε να μας κυβερνούν κατά τη Μεταπολίτευση.

Όχι ότι αυτός δεν ευθύνεται καθόλου για αυτή την κατάντιά του, αλλά δεν έχει νόημα να τιμωρήσεις ένα άβουλο ον. Δεν φταίει και τόσο αυτός που βλέπει τον κόσμο ως μάζα, που δεν ξεχωρίζει νέους από ηλικιωμένους, που δεν γνωρίζει τον Μανώλη Γλέζο, που ξέρει να ξεχωρίζει μόνο τους ανωτέρους του, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη...Γνωρίζει μόνο αυτούς που επηρεάζουν άμεσα-έμμεσα τη θέση του και τον μισθό του. Γνωρίζει μόνο αυτούς που του δίνουν άμεσα-έμμεσα ένα κομμάτι ψωμί. Απ' όλους τους άλλους νιώθει ότι απειλείται και προκειμένου να προστατευτεί τους "μιλάει" με τη φωνή των γκλοπ και των δακρυγόνων. Όχι με τη φωνή της συνείδησής του, αυτή την έχει παραδώσει εδώ και πολύ καιρό στον πενιχρό μισθό που παίρνει.

Πολλά blog δημοσίευσαν τη φωτογραφία του με του με σκοπό να διαδοθεί αυτή και να βρεθεί αυτός ο ΜΑΤατζής και να τιμωρηθεί. Άδικος κόπος! Και να βρεθεί δεν θα αλλάξει τίποτε, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν! Άλλωστε δεν είναι και ο μοναδικός. Υπάρχουν πολλοί σαν και αυτόν.

Άρα σκοπός μας δεν θα πρέπει να εστιάζουμε σε μεμονωμένες περιπτώσεις και να προσπαθούμε να τις διορθώνουμε γινόμενοι μάλιστα εμείς κριτές, αλλά σκοπός μας θα πρέπει να είναι η ριζική αλλαγή αυτού του σάπιου εκπαιδευτικού και πολιτικού συστήματος αυτής της πολυπαθούσας και χιλιοεκμεταλλευόμενης πανέμορφης χώρας μας! Μόνο τότε ίσως αρχίσουμε να βλέπουμε και πάλι άσπρες ημέρες...

Υ.Γ.

Και μια στάλα ιστορία:

Την νύκτα της 30ης Μαΐου 1941, ξημερώνοντας η 31η Μαΐου του 1941, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας αφαίρεσαν τη γερμανική πολεμική σημαία του Γ΄ Ράιχ, που κυμάτιζε σε ιστό στην Ακρόπολη Αθηνών, κυριολεκτικά κάτω από τα μάτια της εκεί φρουράς.

Το τολμηρό εκείνο εγχείρημα προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό που μεταδόθηκε η είδηση. Η πράξη τους ενέπνευσε τους Έλληνες που αντιστέκονταν ενάντια στον κατακτητή που καθιέρωσε και τους δύο ως σύμβολα αντίστασης κατά της χιτλερικής κατοχής.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012